Στον δυτικό πολιτισμό, ο Περικλής, που διαθέτει το σπάνιο προνόμιο να έχει δώσει το όνομά του σε έναν «Αιώνα», ενσαρκώνει την πολιτική και πολιτιστική ακμή του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Θα πρέπει, ωστόσο, να πιστέψουμε τον Θουκυδίδη, ο οποίος, αναφερόμενος στην Αθήνα, υποστηρίζει ότι «το πολίτευμα λεγόταν μεν δημοκρατία, στην πραγματικότητα όμως διαμορφωνόταν σε διακυβέρνηση από τον πρώτο πολίτη»; Ο Περικλής κυβέρνησε σαν μονάρχης με τη συγκατάθεση των μαζών ή ήταν απλώς και μόνο ένα ανδρείκελο στα χέρια του δήμου; Από τον Θουκυδίδη ώς τον Πλούταρχο, από τον Βολταίρο ώς τον Ρουσσώ, από τον Grote ώς τον Duruy, ιστορικοί και συγγραφείς, αρχαίοι και νεότεροι, έθεσαν πολλά ερωτήματα για τις σχέσεις ανάμεσα στον ηγέτη και την κοινότητα των Αθηναίων πολιτών. Ο Περικλής, πανίσχυρος ηγέτης ή απλό φερέφωνο των προσδοκιών του λαού; Αυτό είναι το αίνιγμα το οποίο επιχειρεί να λύσει η παρούσα ιστορική και ιστοριογραφική μελέτη. O Βενσάν Αζουλαί μάς προσφέρει ένα αξέχαστο πορτρέτο του Περικλή και της ταραγμένης εποχής του, ρίχνοντας φως στην ισχυρή του οικογένεια, στην αγάπη του για τις τέχνες και στην απαράμιλλη επιρροή του στην πολιτική και τον πολιτισμό της Αθήνας. Εξετάζει με νέα ματιά την πρόσληψη του Περικλή, από τους συγχρόνους του και τους μεταγενέστερους, αναγνωρίζοντας τόσο τα επιτεύγματά του όσο και τις αποτυχίες του.